kristina hautala
Eurovisión 1968
flag-for-finland_1f1eb-1f1ee
Finlandia

Kristina Hautala

Kun kello käy

Gran Final

Puesto 16

1 pts.

Actuación 9

Intérprete

Kristina Hautala nació en Estocolmo el 28 de junio de 1948, ciudad en la que vivía su familia finlandesa y en la que pasó toda su juventud, hasta que en 1966 firmó en Helsinki un contrato con la discográfica Scandia, grabando En koskaan (literalmente, Nunca), cover del éxito de Dusty Springfield You Don’t Have to Say You Love Me, con la que alcanzó el número 6 en las listas finesas. Adscribiéndose a una moda muy común en los sesenta, Kristina basó su éxito en la grabación en formato single de versiones en su idioma de éxitos internacionales que incluyeron temas de The Beatles, Barbra Streisand, Ornella Vanoni, The Bachelors, Connie Francis, y las eurovisivas Lulu, Kirsti Sparboe y Mary Hopkin entre otros. De esa forma se convirtió rápidamente en una de las cantantes más solicitadas en radio y televisión en Finlandia.

En el verano de 1967 hizo con el cantante finlandes Johnny (Liebkind) una gira por todo el país, mientras que en otoño ocupó las portadas del corazón por el inicio de su relación con Lasse Mårtenson (Finlandia 1964). En febrero de 1968 participó en la preselección finlandesa para Eurovisión, siendo la primera vez que el país escandinavo decidía su representante por votación abierta. Unos días después las tarjetas postales recibidas enviaron a Kristina a Londres donde Kun kello käy quedó en última posición junto a los Países Bajos. La canción tuvo un éxito moderado en Finlandia y se hizo una versión en sueco, Vänta och se.

También en 1968 su canción Kielletyt käskyt (Prohibido por los mandamientos) apareció en la película de Jörn Donner Mustaa valkoisella (Negro sobre blanco), haciéndose muy popular. Los cinco años siguientes Kristina recorre Finlandia y Suecia con su banda habitual en la que tocaron músicos como Jokke Järvinen, Raimo Pikanen, Pedro Hietanen, Frederik, etc. Los eurovisivos Markku Aro y Riki Sorsa empezaron también sus carreras como músicos de Kristina en 1968. En 1970 Kristina y Lasse Mårtenson editaron un disco conjunto de larga duración, el único de su carrera.

Después de ello, regresó a su Estocolmo natal retirándose de la música para estudiar psicología, profesión que ejerció durante muchos años especializándose en arteterapia. En este periodo conoció al también músico y terapeuta Matti Viita-aho, con cuyo grupo, Sudden Death, regresó a la actividad musical en 1998. Más tarde el grupo se recicla en Matti Viita-aho Group y con esta nueva formación graban en 2003 el disco Hetki taa (Este momento). La canción Meren laineet (Las olas del mar) apareció en la última reposición del popular concurso de televisión Levyraati, donde fue votado como el tema más popular. Cada canción de Hetki taa está en una tonalidad diferente por expreso deseo de Kristina y así poder desarrollar sus cualidades musicoterapéuticas.

Actualmente es consejera para asuntos culturales del ministerio de educación finlandés.

Texto: Javier Velasco, “Javiquico”. Septiembre de 2013

Actuación Gran Final

Euroviisukarsinta

10/03/1968

El 10 de marzo se celebró la gran final del Euroviisukarsinta 1968 presentada por Liisa Horelli desde los estudios de la YLE en Helsinki.

La gala estuvo formada por seis participantes. El público mediante correo postal fue el encargado de decidir el ganador.

Resultado Preselección

IntérpreteCanciónPuntosPosición
1
Inga Sulin
Niin kuin jokainen
2
Aarno Raninen
On hetki
060279
3
3
Anki Lindqvist
Sanoja kuulemaan jään
4
Kristina Hautala
Kun kello käy
159667
1
5
Johnny
Kissankellojen aikaan
113067
2
6
Irina Milan
Pois kuihtuu ruusu kaunein
051597
4

Kristina Hautala

Kun kello käy

Esko Linnavalli - Juha Vainio

Carátula

Álbum que incluye el tema

kristina hautala kun

Letra de la canción

Versión original

Ei enempää – ei vähempää,
kun lähempää sun nähdä vain saan,
vain olla tässä anna mun,
luokses kerran kun jäin niin tahdon nyt näin.
Mut silti vain on pelkonain:

kun kello käy, taas liian paljon se lyö,
on kohta päättynyt yö,
taas alkaa arkinen työ,
kun kello käy, niin kohta nähdä saan sen:
sua löydä viereltäin en,
oi, miksi aika näin kiiruhtaa?

Ei enempää – ei vähempää,
kun lähempää sun nähdä vain saan,
vain olla tässä anna mun,
luokses kerran kun jäin niin tahdon nyt näin.
Mut silti vain on pelkonain:

Kun kello käy, ja aamun kalpean tois.
Ei tähdet hehkuaan lois,
käyt niiden kanssa sä pois
kun kello käy, niin myötä vanhenen sen.
Jää aika rakkauden…
oi, miksei kellot voi – seisahtaa?.

Vain olla tässä anna mun,
luokses kerran kun jäin niin tahdon nyt näin.
Mut silti vain on pelkonain:

kun kello käy, taas liian paljon se lyö,
on kohta päättynyt yö,
taas alkaa arkinen työ,
kun kello käy, niin kohta nähdä saan sen.
Jää aika rakkauden…
oi, miksei kellot voi – seisahtaa?

Letra de la canción

Versión traducida

EL RELOJ CORRE

Ni más ni menos,
cuando te tengo cerca,
sólo déjame quedarme,
pues una vez lo hice
y ahora quiero que vuelva a ser así.
Pero mi temor sigue siendo

que el reloj corre,
da las horas demasiado deprisa,
pronto la noche se acaba
y otra vez comienza el trabajo diario,
porque el reloj corre,
pronto veré que no te encontrarás a mi lado.
Oh, ¿Por qué el tiempo pasa tan rápido?.

Ni más ni menos,
cuando te tengo cerca,
sólo déjame quedarme,
pues una vez lo hice
y ahora quiero que vuelva a ser así.
Pero mi temor sigue siendo

que el reloj corre,
una pálida mañana otra vez.
Ya no brillan las estrellas,
te has ido con ellas
porque el reloj corre,
y con él envejeceré.
El tiempo para el amor ha pasado…
Oh, ¿por qué no se pueden detener los relojes?.

sólo déjame quedarme,
pues una vez lo hice
y ahora quiero que vuelva a ser así.
Pero mi temor sigue siendo

que el reloj corre,
da las horas demasiado deprisa,
pronto la noche se acaba
y otra vez comienza el trabajo diario,
porque el reloj corre, pronto lo veré.
El tiempo para el amor ha pasado…
Oh, ¿por qué no se pueden detener los relojes?.

Traducción: Javier Velasco “Javiquico”

Eurocanción

RANKING 1052º / 1769

5.92 / 10

kristina hautala kun

CANCIÓN

3

DIRECTO

3.56

ESCENOGRAFÍA

3

VESTUARIO

3.56

ORQUESTA

4.22

Conversación

13
TOP
27/11/2012

Yo también creo que puestos a elegir eurorarezas sale ganando Finlandia por encima de otros que también se las traen tipo Irlanda o Suiza. Para muestra lo de Pernilla Karlsson este año, y ya no digamos Lordi, Rikki Sorsa, Vesa-Matti Loiri, Anneli Saaristo, Pihasoittajat y si queréis también la que nos ocupa, Kristina Hautala. ¿Alguien da más?. Por cierto, hermes4, hoy me ha pasado como a Odd Borre, que he pillado el último bus por los pelos... ¡Qué casualidad!

13
TOP
27/11/2012

Por cierto, es curioso lo de esa época con tantas canciones referentes a relojes, al tiempo etc... No sé, Margot Eskens unos años antes, ella, dos años después con el bonito tema de los Países Bajos, De tijd... Bueno a Kristina, un 9 bien merecido.

8
TOP
08/07/2013

Le subo al 8 porque me ha vuelto a sacar una sonrisa!!

10
TOP
08/07/2013

Por cierto, es impresión mía o ha habido muchísimo movimiento en la clasificación general en los últimos días...

10
TOP
08/07/2013

Sigue pareciéndome una canción rarita-rarita. Si Finlandia es país de temas raros, no hay que perder de vista a Austria, que también ha regalado perlas extrañas al esc. se queda con el 5.

10
TOP
27/11/2012

Me parece una canción raruna de principio a fin. Se salva por ese toque de banda sonora de película de los 60 que siempre me ha gustado. La chica tenía miedito y el punto obtenido la salvó del desastre. un 5

4
TOP
08/07/2013

Pues no sé por qué no comenté esta participación si la puntué con un 7. Pues Hermes, al final parece que no te equivocaste tanto en tus predicciones porque sí ha acabado por la 300 y pico (y eso que aún nos quedan tropecientas canciones que seguramente la harán caer). Por cierto, el tema no me parece tan rarito como casi todos opináis... me parece bastante normal y muy de la época. No sé qué le veíais tan raro.

10
TOP
28/11/2012

A mí también me gustan mucho las participaciones finlandesas. El finés es un idioma que me resulta simpático. Kristiina Hautala cantó una canción muy sesentera e hizo muy buen directo. No se mereció ese último puesto. Le doy un 7.

0
TOP
10/07/2017

No pasa de un 6, pese a que le pone empeño.

13
TOP
27/11/2012

Massiel aparte, para evitar ser parcial, este tema y el de Odd Borre son de lo mejor de ese año, de calidad por cierto. Hermes4, ya sabes que también tengo debilidad por Finlandia de la que en su etapa en finlandés me gustan casi todos los temas. Cuando pasaron a enviar temas en inglés ya es otra historia. Kristina está entrañable, no sé si es por el contraste del fondo azul y el vestido verde, por esas manos, en fin...

9
TOP
27/11/2012

Fideu,yo creo que en la lucha de rarezas seguría ganando Finlandia.Un besote.

1
TOP
27/11/2012

Rarofinlandia, efectivamente. Corre, reloj, coooorre. 10. Es mi favorita de ese año, aunque suene raro.

12
TOP
19/07/2017

Bonita canción con el estilo de las composiciones del gran Burt Bacharach. 8.

1
TOP
27/11/2012

En realidad no os gusta el finés,lo que os embruja es la candidez de esta maravillosa chavala,y los arreglos orquestales,que hacían,en muchas ocasiones,de algo ordinario,un tema espectacular.Y el último puesto se debe al amarillo-lima del vestido,que no os enteráis.Un 9.

3
TOP
27/11/2012

Una buena canción. Muy moderna, incluso hoy, con ese toque de filme sesentero tan del gusto actual. Aun así, un 6. Siempre seré un enamorado de Finlandia.

9
TOP
27/11/2012

Xarinixx,a mi también me gustan solo los temas cantados en finés,como tiene que ser.Por cierto,has aludido a Odd Borre("Stress"),una de mis debilidades del 68...¡que subidón!.Saludos.

0
TOP
08/07/2013

No hace ni una semana que he estado grabando un disco con el mismísimo Anton García-Abril, el autor de la música de Sor Citroën, que muy bien podía haber pasado como creador de esta que nos ocupa (lo cual es todo un elogio para ambos). El estilo cinematográfico, los puñitos cerrados, el salto de cama y el stress por la hora me hacen dejarlo todo como estaba. Me voy a la cama con el recuerdo de la música de Raphael (Gualazzi, no Martos). Buenas noches

1
TOP
08/07/2013

Mantengo mi 10.

1
TOP
08/07/2013

Frajabarca, ha habido demasiado. Todas esas ex-yugoslavas, las dos francesas, Nocturne y Ein bisschen Frieden no estaban ahí.

0
TOP
27/11/2012

Con los puñitos cerrados parece un canguro boxeador. Y más con el salto de cama verde (el camisón de ese año fue el azul de Isabelle Aubret). La canción es clasificable como "estilo cinematográfico de los 60": situadla durante los títulos de crédito iniciales de una comedia urbana de esa época y va genial. La voz no es para tirar cohetes, pero el conjunto me gusta. Hay que hacer un listado de eurovisivos que se han metido en política (¿les reclamamos la paga de Navidad?). Un 6

Ver más comentarios